zondag 25 april 2010
Pangandaran holiday
:) Dag allemaal! Hebben jullie een lekker zonnig fijn weekend gehad?
Wij wel hihi! We genieten nog steeds in Pangandaran, morgen vertrekken we pas. We zijn 3 dagen langer blijven hangen dan de bedoeling was. Maar het is hier ook erg relaxt.
Gisteren zijn we samen met een duitse man en een finse meid naar het national park geweest. Het was niet zoveel soeps, er liepen veel aggressieve kleine aapjes rond,
Randy was de grootste aap
we hebben een ree gezien. En gibbons ver weg in de bomen. Ook was er een grot.
Daarna hebben we lekker weer aan het witte strand gelegen. De rest van pangadaran heeft donker strand, maar het stukje bij het national park heeft wit zand.
Nou poeh na dat wandelen in de hitte in het park was het strand met een windje wel erg lekker.
Op de terugweg zijn we een hapje gaan eten bij het restaurant Relax. Een sandwich van erg dik bruin brood met kaas,ei,kip,tomaat en komkommer. JAMMIE vooral dat brood na al die maanden zonder lekker brood.
Daarna is randy terug gegaan naar het hotel en ben ik wezen shoppen. Ik ben uiteindelijk ongeveer 5 uur weggeweest en heb met zoveel mensen zitten kletsen. Heel erg gezellig en ik spijker mijn indonesisch wat bij. Dat vinden de mensen hier erg leuk.
Ik ben er wel achter dat de mensen in indonesie erg open en aardig zijn. In het ziekenhuis merkte ik het al van al de gratis dingen die ik van mijn buurtjes kreeg. Een pak guave-sap, sinaasappels, crackers, echt erg lief.
In indonesie hebben mensen altijd een lach op hun gezicht, en ze zijn erg nieuwsgierig en zeggen je altijd gedag. En ze zijn vooral erg vrijgevig ook al hebben ze weinig. Bij het restaurantje waar we elke avond eten krijgen we af en toe zelfs wat gratis dingen om te proberen, zoals bananenchips.
Dus gisteren bleef ik bij veel plekken hangen, kreeg ik uiteindelijk veel korting op de kleding, soep aangeboden en een gratis drankje.
Indonesie wil ik echt nog wel een keer weer naar terug, de mensen zijn erg aardig en open. In thailand zijn de mensen erg gesloten, en in maleisie spreken ze je ook niet zo snel aan. Ik vind het heerlijk om met mensen te praten over werk en nederland, en te horen hoe zij het hier hebben en hoe ze leven. Plus indonesie is gigantisch, dus er is nog zoveel te ontdekken.
Vandaag genieten we nog even van het laatste strandplekje waar we komen, lekker in de schaduw in een hangmat met een boekje.
18 mei vliegen we weer naar huis, vanuit Singapore naar Dusseldorf. We vertrekken om half 10 smorgens en we komen s'avonds aan. We zijn veel langer onderweg natuurlijk maar dit is met het tijdsverschil inbegrepen.
Stiekem heb ik al best wel weer zin om terug te gaan ;) Ik zie jullie snel. Binnenkort ontmoet ik Mariam
Kusssss
Het pangandaran strand vanaf het national park
Wij wel hihi! We genieten nog steeds in Pangandaran, morgen vertrekken we pas. We zijn 3 dagen langer blijven hangen dan de bedoeling was. Maar het is hier ook erg relaxt.
Gisteren zijn we samen met een duitse man en een finse meid naar het national park geweest. Het was niet zoveel soeps, er liepen veel aggressieve kleine aapjes rond,
Randy was de grootste aap
we hebben een ree gezien. En gibbons ver weg in de bomen. Ook was er een grot.
Daarna hebben we lekker weer aan het witte strand gelegen. De rest van pangadaran heeft donker strand, maar het stukje bij het national park heeft wit zand.
Nou poeh na dat wandelen in de hitte in het park was het strand met een windje wel erg lekker.
Op de terugweg zijn we een hapje gaan eten bij het restaurant Relax. Een sandwich van erg dik bruin brood met kaas,ei,kip,tomaat en komkommer. JAMMIE vooral dat brood na al die maanden zonder lekker brood.
Daarna is randy terug gegaan naar het hotel en ben ik wezen shoppen. Ik ben uiteindelijk ongeveer 5 uur weggeweest en heb met zoveel mensen zitten kletsen. Heel erg gezellig en ik spijker mijn indonesisch wat bij. Dat vinden de mensen hier erg leuk.
Ik ben er wel achter dat de mensen in indonesie erg open en aardig zijn. In het ziekenhuis merkte ik het al van al de gratis dingen die ik van mijn buurtjes kreeg. Een pak guave-sap, sinaasappels, crackers, echt erg lief.
In indonesie hebben mensen altijd een lach op hun gezicht, en ze zijn erg nieuwsgierig en zeggen je altijd gedag. En ze zijn vooral erg vrijgevig ook al hebben ze weinig. Bij het restaurantje waar we elke avond eten krijgen we af en toe zelfs wat gratis dingen om te proberen, zoals bananenchips.
Dus gisteren bleef ik bij veel plekken hangen, kreeg ik uiteindelijk veel korting op de kleding, soep aangeboden en een gratis drankje.
Indonesie wil ik echt nog wel een keer weer naar terug, de mensen zijn erg aardig en open. In thailand zijn de mensen erg gesloten, en in maleisie spreken ze je ook niet zo snel aan. Ik vind het heerlijk om met mensen te praten over werk en nederland, en te horen hoe zij het hier hebben en hoe ze leven. Plus indonesie is gigantisch, dus er is nog zoveel te ontdekken.
Vandaag genieten we nog even van het laatste strandplekje waar we komen, lekker in de schaduw in een hangmat met een boekje.
18 mei vliegen we weer naar huis, vanuit Singapore naar Dusseldorf. We vertrekken om half 10 smorgens en we komen s'avonds aan. We zijn veel langer onderweg natuurlijk maar dit is met het tijdsverschil inbegrepen.
Stiekem heb ik al best wel weer zin om terug te gaan ;) Ik zie jullie snel. Binnenkort ontmoet ik Mariam
Kusssss
Het pangandaran strand vanaf het national park
20:24
zaterdag 17 april 2010
Pangandaran
Dag lieverds!Ik denk aan jullie terwijl ik lekkere hollandse broodjes eet.
Allereerst sterkte aan de fam dekker.
Me in hospital ;) Jap de enige keer dat ik aardappels kreeg ging ik op de foto ;)
Ik nu in Pangandaran. Wel een verschilletje he.
Maar ik zal eerst even bloggen over het verhaal na Bali. ;) Op bali hebben we een klein minibusje genomen richting de ferry. Nou dat was ook een hele ervaring. Het busje stopte en zat propvol dozen en 4 mensen. Onze tassen moesten bovenop terwijl het regende :( Het busje stopte onderweg bij allemaal verschillende winkels zodat de mensen uit het busje spullen konden kopen. Zelfs stopte het busje bij een tempel zodat onze chauffeur even een gebed kon doen. Na een tijdje stopte de bus bij een klein dorpje en ging er een stel uit die al die dozen ging uitladen. Daarna waren er ineens 8 meer plekken vrij haha.
Dus toen de ferry genomen en aan kust de trein genomen naar Yogyakarta.
Het guesthouse dat we hadden uitgekozen had nog wel een kamer maar de prijs was verhoogd met 20.000 en het gratis ontbijt verdwenen. Nadat hij ook nog eens zei dat de hele week ze de kamer naast ons zouden verbouwen vanaf 8 uur smorgens zijn we ervandoor gegaan. Gelukkig had de eigenaar nog een 'vriend' die ook goedkoop was. Voor 25.000 minder hadden we wel ontbijt erbij ;). Heerlijke plek.
Smorgens lekker banana pancake of nasi goreng op het balkon tussen de plantjes met moskeemuziek op de achtergrond.
In yogyakarta zijn we ongeveer een week gebleven, niet veel interessants gedaan. Wel veel rondgelopen. We zijn nog naar een batikgallerijtje geweest. (yogyakarta zit vol met batikgallerijen) dat was wel erg leuk en interessant. Voor een fooitje kregen we veel info over het proces en over de kunst. Natuurlijk heb ik zelf later op de markt ook nog wat nepbatik gekocht ;) Erg mooi maar minder duur haha
(het treinstation)
Met de trein zijn we weer vanaf Yogya naar Bandung gegaan. S'avonds kwamen we aan in de regen. Dus we namen een busje naar het enige guesthouse dat er was. Maar helaas is lonely planet's vanaf 80.000, 90.000 geworden en er was maar 1 kamer daarvan die vol zat. De andere kamers begonnen vanaf 240.000 . Tja een beetje duur. Dus we hebben om wat andere goedkope hotels gevraagt en met een zelfgetekend kaartje zijn we in de regen in het donker op pad gegaan. Na 5 hotels die vol zaten en ongeveer 3 uur in de hele stad rondlopen zijn we ergens gebleven voor 130.000. Nog te veel maar we konden niet anders. De volgende dag zijn we naar een andere gegaan voor 75.000. Blijkbaar zat de hele stad vol omdat het bijna pasen was. Wat betekende dat we uiteindelijk ook 15.000 meer per avond er weer bij op moesten betalen. Wat een gedoe!! We hadden die dag ontzettend veel spierpijn en waren nog steeds doodop. Ik heb stommerdiestom een koude mandi-douche(niet met stromend water maar met bakjes water scheppen) genomen. Zoals randy zegt: stromend water vind je in indonesie alleen op straat. Hahaha! Maar dat bad was ijskoud en ik kon maar niet warm worden, niet gek dus dat ik snipverkouden werd.
Maar toen bleek 3 dagen (van niks doen want ik voelde me beroerd) later dat ik idd buiktyfus had dus op naar het ziekenhuis.
Randy's vrijgezellenkamer tijdens mijn ziekenhuisbezoek
Na mijn ziekenhuisbezoek zijn we nog 3 dagen gebleven omdat ik voor controle terug moest. We hebben de beroemde jeans street doorgelopen met grote poppen van superman/rambo/spiderman/jackie chan/etc.
En we zijn naar het geologie museum geweest.
Erg interessant met botten, fossielen, grondmonsters en stenen vooral stenen.Voor mij was het vooral veel lopen met de tong op de schoenen want ik was al mijn loopconditie kwijt na het ziekenhuis haha. Ik ben zelfs nog gevallen. Wat niet erg gek is in azie want stratenmakers kennen ze hier niet en soms zijn er gewoon kraters in de weg.
Na 2 weken Bandung zijn we eindelijk naar Pangandaran gegaan. Nou het is echt heerlijk hier. Ontzettend warm, lekker aan het strand. We zitten in een beroemd guesthouse dus we praten de hele dag door met andere reizigers. We hebben al 2 nederlandse stellen ontmoet en 2 duitse stellen. Dus erg leuk!! Ontbijt zit erbij in, en je kan gratis dvd's kijken en koffie en thee drinken. Nou heerlijk toch.
Voor zwemmen moet je wel een stukje lopen want de golven zijn in het begin gevaarlijk. Vooral voor indonesische toeristen want meesten kunnen niet echt zwemmen maar alleen staan in de zee. Je kan hier wel overal surfen leren maar wij hebben daar lekker geen zin in haha. Na 1 uur les kan je ongeveer 5 seconden op je board staan.
Wel hebben we vandaag een tour gedaan!!! Echt ontzettend gaaf. Daar is de beginfoto ook van.
De tour heette de green canyon tour. Want er is dus een plek hier in de buurt die ze de green canyon noemen. Met groen water!
Onze gids wawan.
Vandaag was het prachtig weer. We werden samen met een andere nederlandse vrouw smorgens opgehaald om 9 uur. Zij bij onze gids wawan achterop de scooter, en ik bij randy.
Eerst zijn we gestopt bij een kokosnootwerkplaats. Hier maakten ze kokossuiker, maar mensen waren ook voornamelijk aan het werk met kokosnoten openmaken. We hebbn veel mogen proeven. Kokoswater uit de kokosnoot. Het zachte kokosnoot van binnenin. Wij eten blijkbaar altijd het harde maar hier eten ze juist het zachte. Het heeft een soort van schuimstructuur, erg grappig. Ook kregen we een glaasje thee met kokossuiker, en bananen gekookt met kokossuiker. Ik heb 2 pakketjes met kokossuiker meegenomen ;) Wie ik dat ga geven weet ik nog niet maar misschien houd ik het wel lekker zelf. Als je het warm maakt in de pan wordt het weer caramelachtig zacht. Lekker voor in de thee of in taarten(zit te denken aan een kokoscaramel/chocolade recept) ;)
Daarna zijn we vertrokken naar een wayung gallerij. Wayungs zijn poppen waarmee ze in indonesie verhalen vertellen. Een soort janklaassen en katrijn maar dan mooier en je kan meer bewegen. De pop kan zelfs kungfu-bewegingen doen. Prachtig om even te kijken, en de man maakte ze allemaal zelf. We hebben een erg leuke demonstratie van hem gekregen.
Daarna hebben we via een prachtige weg naar de green canyon gereden. Daar aangekomen dachten we : o jee, het is zaterdag. Er stonden veel mensen maar in het water ging bijna niemand. Daar zijn we in een bootje gestapt.
Prachtig op een klein bootje langs al het groen. Toen kwamen we aan bij een soort van rotsgedeelte waar we gingen zwemmen. Nou zwemmen klonk te vrolijk want het was een hele workout. Klimmen, springen, tegen de sterke stroming in zwemmen, hangen aan rotsen. Ik heb er spierpijn van. Maar het was wel erg leuk. Omdat op de heenweg de stroming zo zwaar was konden we terug body raftend. (zoals raften in een bootje maar dan met je voeten omhoog, en oppassen voor rotsen). Na deze hele belevenis gingen we terug met de boot langs weer de mooie weg.
Daarna zijn we met de scooter naar het strand gereden om een hapje te eten. Heerlijke gado-gado. Dat is groente met sate-saus, geserveerd met rijst.
Toen lekker zwemmen en luieren. En VOORAL kijken naar al de surfers, want het is ' the place to be' voor elke surfer. Dus lange grote golven vol surfers. Soms hele jonge kinderen zelfs. Erg geinig! Ze groeien hier surfend op.
Na een luiertijd zijn we weer vertrokken , over een bamboobrug. De brug bewoog helemaal als je erop liep, er gingen wel scooters op maar heel rustig want het wiebelt nogal, maar het uitzicht was weer prachtig.
Daarna zijn we nog langs een kleine schildpadden-opvangplaats geweest.
Op de terugweg kwamen we nog langs het kerkhof en daar zijn we ook even gestopt. In 2006 is er namelijk een tsunami geweest die ongeveer 500-600 mensen heeft gedood. Er waren ook 24 toeristen overleden. Dus er zijn hier veel graven met nummers. Toch even een plek om na te denken over natuurrampen. En de vraag: wat zou jij doen als er een tsunami zou komen? Onze gids was aan het surfen die dag toen hij een gigantische witte golf aan hoorde komen. Het was dus vlug het water uit en rennen naar de scooter. Zijn scooter wou niet starten en hij rende dus verder. Uiteindelijk is hij geraakt door het water en belande hij met een grote beenwond op een dak van een huis ergens. Een vriend van hem hing tegenover hem in de boom. Gelukkig dus allebei overleefd. Veel van zijn vrienden zijn overleden, je kon zien dat hij er moeite mee had om het erover te hebben. Het is natuurlijk ook nog maar 4 jaar geleden.
Om 5 uur kwamen we ongeveer terug bij het guesthouse, het was een prachtdag voor mij. Normaal vinden we tours te duur, maar nu het de laatste maand was dachten we : vooruit. En ik ben er blij om dat we het hebben gedaan hihi.
Vanavond lekker slapen en morgen waarschijnlijk spierpijn van al dat zwemmen en klimmen.
Dikke kussssss
05:26
maandag 12 april 2010
Bandung
Dag lieverds!!
Ik hoop dat jullie pasen allemaal erg leuk was :) Ik mis het allemaal weer lekker.
Wij hebben 2 weken vastgezeten in Bandung, zonder internet in een beetje shitty stad. Want... ik lag in het ziekenhuis(en niemand die zich zorgen maakt :P)!
Na een paar dagen in Bandung was ik lekker snipverkouden, veel aan het niezen en hoofdpijn. Na 3 dagen werd ik smorgens wakker met hoge koorts. Ran heeft een thermometer gekocht en ik had 38.5. Dus wij beiden met malaria in gedachten op naar het ziekenhuis met de taxi. Daar werd ik onderzocht en kreeg ik een bloedtest. Het bleek dat ik Typhoid fever had. Oftewel buiktyfus. Ik heb hiervoor in Nederland een vaccinatie gekregen maar die is niet 100%(dat wist ik niet, dus het was een huh-reactie). Je krijgt de ziekte door besmet eten/drinken.Hoe de dokter het uitlegde was dat indonesiers rare mensen zijn die na het toiletbezoek(pastoel?) hun handen niet goed wassen en dan eten voor je klaarmaken.
Dus ik heb 6 nachten in het ziekenhuis geslapen. Van vorige week zaterdag tot vrijdagochtend. Vandaag moest ik terug voor controle,de dokter prikte 2 keer in mijn buik, en het is weer helemaal goed. Dus joepieeee!
Het ziekenhuis was wel een duur grapje, 4.2 miljoen, oei oei. Ik moest plat blijven liggen omdat mijn koorts te langzaam wegging, dus ook plassen in bed. En ik had een soft-diet. (tot vandaag gelukkig, ik ben de rijstepap en soep helemaal zat)Nu ben ik genezen en slik ik alleen nog vitaminepillen elke ochtend. Wat wel een voordeel is is dat mijn indonesisch ontzettend is verbeterd in het ziekenhuis. Saya bicara sedikit bahasa Indonesia. Oftewel ik had totaal niks te doen die 5 dagen dat je om 5 uur smorgens al wakker wordt gemaakt.
Morgen gaan we naar Pangandaran, lekker even een poosje aan zee. Er is inderdaad een aardbeving in Sumatra geweest dus we passen op voor hoge golven. Gelukkig zitten we in Java, wat er een heel stuk voorbij is. We doen voorzichtig. En ik zal meer op mijn eten letten ;)
Met het ziekenhuis nu even in gedachten zend ik een enorme knuffel naar fam. Dekker. xxx we komen snel.
Het volgende berichtje zal ik weer wat fotoos erbij doen.
Dikke kus aan allemaal, veel plezier op die terrasjes!!
Ik hoop dat jullie pasen allemaal erg leuk was :) Ik mis het allemaal weer lekker.
Wij hebben 2 weken vastgezeten in Bandung, zonder internet in een beetje shitty stad. Want... ik lag in het ziekenhuis(en niemand die zich zorgen maakt :P)!
Na een paar dagen in Bandung was ik lekker snipverkouden, veel aan het niezen en hoofdpijn. Na 3 dagen werd ik smorgens wakker met hoge koorts. Ran heeft een thermometer gekocht en ik had 38.5. Dus wij beiden met malaria in gedachten op naar het ziekenhuis met de taxi. Daar werd ik onderzocht en kreeg ik een bloedtest. Het bleek dat ik Typhoid fever had. Oftewel buiktyfus. Ik heb hiervoor in Nederland een vaccinatie gekregen maar die is niet 100%(dat wist ik niet, dus het was een huh-reactie). Je krijgt de ziekte door besmet eten/drinken.Hoe de dokter het uitlegde was dat indonesiers rare mensen zijn die na het toiletbezoek(pastoel?) hun handen niet goed wassen en dan eten voor je klaarmaken.
Dus ik heb 6 nachten in het ziekenhuis geslapen. Van vorige week zaterdag tot vrijdagochtend. Vandaag moest ik terug voor controle,de dokter prikte 2 keer in mijn buik, en het is weer helemaal goed. Dus joepieeee!
Het ziekenhuis was wel een duur grapje, 4.2 miljoen, oei oei. Ik moest plat blijven liggen omdat mijn koorts te langzaam wegging, dus ook plassen in bed. En ik had een soft-diet. (tot vandaag gelukkig, ik ben de rijstepap en soep helemaal zat)Nu ben ik genezen en slik ik alleen nog vitaminepillen elke ochtend. Wat wel een voordeel is is dat mijn indonesisch ontzettend is verbeterd in het ziekenhuis. Saya bicara sedikit bahasa Indonesia. Oftewel ik had totaal niks te doen die 5 dagen dat je om 5 uur smorgens al wakker wordt gemaakt.
Morgen gaan we naar Pangandaran, lekker even een poosje aan zee. Er is inderdaad een aardbeving in Sumatra geweest dus we passen op voor hoge golven. Gelukkig zitten we in Java, wat er een heel stuk voorbij is. We doen voorzichtig. En ik zal meer op mijn eten letten ;)
Met het ziekenhuis nu even in gedachten zend ik een enorme knuffel naar fam. Dekker. xxx we komen snel.
Het volgende berichtje zal ik weer wat fotoos erbij doen.
Dikke kus aan allemaal, veel plezier op die terrasjes!!
03:00